Powiew wiatru -
porozrzucał jarzębinowe korale
nas brzegiem morskich fal
***
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Dziękuję, za odwiedziny i komentarze...
Bardzo serdecznie pozdrawiam...
...Jarzębinowe koraliki...
-
Cała jej ulica słuchała - dziewczyna tańcząc śpiewała świeciło pięknie słońce i padał deszcz *** -
Zimowe kaprysy uszkodziły - wiosenna słoneczna moc uzdrowiła kwiatostan cudownie wokół porozkwitał ***
Super ujełaś tą jarzęnbinę.
OdpowiedzUsuńMnie też podoba się. Pozdrawiam Obie Panie!
UsuńWitam Cię Agnieszko i bardzo dziękuje, miło mi, że się podoba.
UsuńPozdrawiam :)
Witam i pozdrawiam Cię Probusie :) Miło mi bardzo, dziękuję :) Serdeczności.
UsuńPięknie! Lubię, te Twoje poetyckie miniaturki. Ukłony Jarzębinko!
OdpowiedzUsuńDziękuję i cieszę się, że przypadły Ci do gustu. Serdeczności Korneliuszu :)
UsuńBardzo lubię Twoje poetyckie obrazki.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cię Jarzębinko
Wiem to z Prozy, dziękuję bardzo :) Serdeczności Lilianko
UsuńBywa, niestety samo życie. ładnie to w wersach ujęłaś, do tego ta stosowna ilustracja, tworzy obraz rzeczywistości. Serdeczności!
OdpowiedzUsuńNo niestety, przykre ale prawdziwe. Dziękuję Janie, za miłe komentarze na moim blogu pod moimi obrazkami. Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie :)
UsuńUwielbiam motyw jarzębiny i często w swoich pracach wykorzystuję go. Jak będziesz na moim blogu zajrzyj. Jest taki energetyczny...
OdpowiedzUsuńWitam Cię Seforo! Miło mi czytać, tak piękne słowa. Z pewnością zajrzę, tylko dokończę moje podziękowania i pozdrowienia. Dziękuję bardzo i pozdrawiam :)
Usuń